{SF} THE THEATRE
Couple : Jongin x Kyungsoo
Rate : PG-13 NC-17
CUT SCENE
“สนุกสิครับ
ก็พี่น่ารัก ผมเลยอยากแกล้ง”
หน้าคมค่อยๆโน้มเข้าหากลีบปากรูปหัวใจอีกครั้ง
แล้วประทับจูบลงอย่างนุ่มนวล ฟันคมเริ่มขบกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนมันเผยอออกรอรับลิ้นร้อนที่กำลังจะส่งเข้าไปสำรวจ
รสเผ็ดร้อนของนาโชส์เป็นสิ่งแรกที่รู้สึกได้ ยิ่งกระตุ้นความกระหายให้ทวีคูณขึ้นกว่าเดิม
ลิ้นร้อนลากไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้า ขณะเดียวกันลิ้นเล็กก็กระหวัดตอบสนองลิ้นร้อนอย่างช่ำชอง
“อืมม” คยองซูส่งเสียงครางอย่างพอใจ มือบางคลายจากอกของตนเปลี่ยนมาประคองสันกรามคมได้รูปให้จูบถนัดขึ้น
ปากหยักดูดดุนปลายลิ้นเล็กราวกับลูกกวาดแสนหวาน
จนอากาศในกายคล้ายจะขาดห้วงนั่นแหละคนตัวเล็กถึงทุบลงบนไหล่กว้างเพื่อเป็นการเตือน
คนตัวสูงจำต้องผละจากอย่างอ้อยอิ่ง
แต่ไม่ทันทิ้งช่วงให้หายใจสะดวกนักก็กลับประทับจูบเข้าไปใหม่
“จ— อื้อ!”
จูบหนนี้เหมือนหนักแน่นกว่าครั้งแรก
ปากหยักเริ่มบดขยี้ปากสีสวยราวกับจะให้แหลกเป็นเสี่ยง เสียงดูดดุนน่าอายดังก้องไปทั่วทั้งโรง
7
หากสองคนยังคงแลกลิ้นแลกความหอมหวานกันอย่างไม่กระดากอาย
มือหนาที่ไร้หน้าที่เริ่มสอดเข้าไปในสาบเสื้อสีทึบ
ก่อนดึงทึ้งมันออกจากกายบางอย่างไม่ใส่ใจนัก ปลายนิ้วบีบคลึงไปทั่วทั้งร่างจนอีกคนส่งเสียงร้องครางในลำคอ
“อ..อืมม”
เปลือกตาคู่สวยปิดลงรอรับสัมผัสแสนจาบจ้วงนั้นอย่างเต็มใจ
จงอินจับคนตัวเล็กพลิกให้หันมาหาตน
โดยที่ปากหยักยังคงขบเม้มปากนุ่มหยุ่นอยู่ไม่ห่าง
ก่อนจะดูดแรงๆแล้วผละออกจนเกิดเสียง ‘จุ๊บ’ ใบหน้าคมเปลี่ยนมาฝังจมูกลงบนซอกคอหอมกรุ่น
ความหอมจากน้ำหอมยี่ห้อดังรวมกับกลิ่นเฉพาะตัวของคนตัวเล็กยิ่งทำให้มวลอารมณ์ของจงอินพุ่งสูงยิ่งขึ้น
ไหนจะที่คยองซูกำลังใช้มือกอบกุมขยำเข้าที่เป้ากางเกงของเขาในตอนนี้อีกเล่า
“อ่า..พี่ครับ” จงอินส่งเสียงครางทุ้มต่ำในลำคอ พลันได้ยินอีกคนหัวเราะชอบใจที่สามารถกลั่นแกล้งเขาได้สำเร็จ
ก่อนจะต้องสะดุ้งตัวโยนเมื่อปากหยักเข้าครอบครองเนื้อติ่งสีชมพูหวานน่าลิ้มลอง
“อ้ะ!..อ๊ะ~” คนตัวเล็กเม้มปากแน่น
เมื่อความกระสันแล่นพล่านไปทั่วอก ลิ้นร้อนของจงอินยังคงหยอกเย้าดุนดันราวกับจะเอาคืนที่ถูกแกล้ง
ลิ้นชื้นโลมเลียยอดอกแสนหวานนั้นอย่างเอาแต่ใจ พลางสลับข้างไปมาสร้างความรันจวนเสียจนร่างบางครางไม่เป็นภาษา
“จ..ง..อิน อื้ออ..” กายบางบดเบียดเข้าหาแผงอกแกร่ง
กลีบปากสีสวยกระซิบชิดริมหูอีกคน เสียงกระเส่า
ไม่วายที่จะขบเม้มที่ติ่งเนื้อราวกับเชื้อเชิญอีกคนอยู่ในที
“ไม่ต้องรีบเรียกชื่อผมหรอกครับ” จงอินเงยหน้ามองสบกับดวงตาหยาดเยิ้มด้านบน
เช่นเดียวกับที่คยองซูที่มองลงมาหาเขาเช่นกัน
“เดี๋ยวพี่ได้เรียกทั้งคืนแน่”
ทิ้งเวลาห่างเพียงชั่วอึดใจ ปากหยักก้มลงพรมจูบทั่วเนินอกขาวที่กระเพื่อมตามแรงหอบล่อตาล่อปากอยู่มาสักพัก
“อ๊า....!” เสียงหวานใสครางลั่น นิ้วเรียวสอดขยุ้มเส้นผมสีเข้มพร้อมกับแอ่นตัวให้อีกคนได้บดเบียดใกล้ชิดขึ้น
ปากหยักไล้ต่ำลงมายังหน้าท้องขาว
ลิ้นร้อนละเลงวกวนที่ช่วงสะดือจนอีกคนสั่นสะท้านจนต้องหดหน้าท้อง
ใบหน้าหวานบดเบี้ยวเหยเกตามความรู้สึกกระสัน
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นส่งสายตาหวานหยดให้แทน
“ทำไมพี่ชอบอ่อย” จงอินเอ่ยถามในขณะที่ปลดกระดุมชุดฟอร์มของตนออกแล้วเหวี่ยงทิ้งลงพื้น
“แล้วทำไมนายถึงชอบเวลาพี่อ่อย”
“ผมเคยบอกหรอครับว่าชอบ?”
“ถ้าไม่ชอบคงไม่ถึงขั้นนี้หรอกจริงมั้ย?” คยองซูแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนมือเล็กจะเอื้อมไปปลดตะขอกางเกงของอีกคนแล้วล้วงเอาสิ่งที่แข็งขืนอยู่ในร่มผ้าออกมาชักรูดอย่างเอาใจ
“ครับ อ่ะ อ่า ..ผมชอบพี่อ่อย” ปลายนิ้วเรียวบดขยี้ส่วนหัวจนจงอินครางอย่างพอใจ
ในขณะที่มืออีกข้างก็ช่วยรูดรั้งขึ้นลงตามความยาว
คยองซูขยับตัวนั่งลงกับพื้นหน้าเก้าอี้
ปลายลิ้นเล็กแตะลงที่ส่วนหัวแกนกายก่อนจะใช้ปากครอบครองแท่งเอ็นร้อนแล้วค่อยๆออกแรงดูด
“ซี้ดดด อ่าห์ พี่คยอง อ่า” จงอินเอื้อมมือไปจับหัวกลมของคนตัวเล็กก่อนจะกดให้ผงกรับแกนกายเข้าไป
แต่ร่างบางกลับขืนไม่ยอมทำตามต้องการ
กลับยิ่งใช้ลิ้นและปากดุนดันส่วนหัวอยู่อย่างนั้นจนจงอินรู้สึกคับแน่นไปหมด
“แกล้งผมบ่อย ระวังโดนเอาคืนสองเท่านะครับ”
“เอาคืนเลยสิ ‘เอาแรงๆ’
นะ”
ดวงหน้าน่ารักเงยขึ้นสบกับตาคมยามเน้นเสียงหนักแน่นที่ท้ายประโยค
จงอินหัวเราะหึในลำคอ ก่อนจะจับกายบางให้ลุกขึ้นมานอนราบไปกับเก้าอี้กำมะหยี่
แม้จะเรียงแถวยาวและคับแคบก็หาใช้อุปสรรคต่อแรงปรารถนาไม่
มือหนาเร่งถอดกางเกงเดนิมของคนตัวเล็ก ตามด้วยปราการชั้นในสุดออกไปกองที่พื้นตามกัน
ดวงตากลมยั่วยวนสบดวงตาคม ก่อนจะค่อยๆแยกขาข้างหนึ่งของตนพาดไปกับพนักพิง
ตามด้วยส่งเสียงร้องระงมปลุกอารมณ์ดิบของอีกคนให้ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ
“อ..อ๊ะ.. พี่..ไม่ไหว แล้ว จงอิน อ๊า~” มือเรียวเร่งรูดแกนกายสีสวยของตนที่กำลังแข็งสู้มือ
ก่อนจะร้องแผดเสียงแข่งกับเสียงของภาพยนตร์ในจอใหญ่ที่เกือบถึงบทสรุป
ผมใกล้เป็นบ้าก็เพราะคุณนะ ที่รัก..
จงอินรู้สึกว่าประโยคสนทนาของตัวละครช่างเหมาะกับความรู้สึกในตอนนี้เหลือเกิน
มือใหญ่ถกกางเกงลงจนพ้นขา แกนกายใหญ่ปรากฏสู่สายตาอย่างชัดเจน เส้นเลือดที่ปูดโปนเพราะอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมาแต่แรกช่างชวนให้คนใต้ร่างผวาไปชั่วขณะ
หากแต่ในห้วงความคิดต่อมากลับชอบใจ
เพียงคิดว่าจะได้กลืนกินแท่งรักร้อนนี้เข้าไปคงจะสุขสมในแรงอารมณ์อยู่ไม่น้อย
ที่รัก ฉันรอเวลานั้นไม่ไหวแล้ว
“ไม่ต้องใช้นิ้วนะ”
เหมือนกับรู้ทันในความคิด
แม้จะเห็นอยู่ว่าคยองซูนั้นช่ำชองเรื่องอย่างว่าไปไม่น้อยกว่ากัน
หากแต่จงอินก็ยังเป็นห่วงกลัวว่าคยองซูจะทรมานแทนที่จะร่วมเสพสุขไปกับเขา
ในเมื่อคนตัวเล็กเอ่ยร้องขอเอง เขาก็ไม่อาจขัดใจ
ทั้งกายช่วงล่างก็เริ่มคับแน่นจนอยากจะระบายเสียเดี๋ยวนั้น
มือใหญ่จับแกนกายของตนจ่อเข้ากับช่องทางสีสวยก่อนจะดันส่วนหัวเข้าไปอย่างอยากลำบาก
“อะ อ่า..ยกขาขึ้นครับ”
คนตัวเล็กยกขาเรียวพาดลงกับบ่ากว้างอย่างว่าง่าย
ทั้งยังช่วยขยับบดเบียดแกนกายร้อนจนเข้าไปในช่องทางรักลึกยิ่งขึ้น
หากแต่มาได้ครึ่งทางก็กลับรู้สึกถึงความคับแน่นจนต้องปวดหนึบกันทั้งคู่
“อ๊า..มันใหญ่เกิน อ้ะ.. ”
“ผมปวดไปหมด ซี๊ดส์.. แน่นไปหมดเลยครับ อ่า..”
จงอินจำถอนแท่งร้อนของตนออกมาก่อนเพราะความคับแน่นของช่องทางมีมากเกินไป
ก่อนจะพยายามดันเข้าไปใหม่ จนเกือบสุดความยาว
“อ๊ะ! อ๊า!~ ลึกอีก อ้า”
“อื้ม ยังได้อีก..
อ้า~” กายแกร่งบดเบียดเข้าหาช่องทางรัก
ก่อนจะจับขาเรียวแยกออกแล้วดันกายใหญ่ของตนเข้าไปจนสุด
คยองซูกัดริมฝีปากของตนแน่นด้วยความเจ็บ ก่อนจะครางเสียงหวานยามที่ความเสียวซ่านแล่นปราดเข้ามาแทนที่
“ฮะ อ๊า~ ขยับ..อ่ะ~”
คนตัวเล็กออกคำสั่งเสียงสั่น พยายามขยับสะโพกมนรูดรั้งแท่งรักที่อัดแน่นอยู่ภายในกายอย่างยากลำบาก
ความคับแน่นแสนบีบคั้นจนจงอินปวดหนึบ มือใหญ่ช้อนสะโพกกลมกลึงมาบีบนวด เมื่อรู้สึกว่าคนใต้ร่างผ่อนคลายขึ้นก็เริ่มขยับกายเข้าออกช้าๆ
“อ่า..แน่นมาก อืม..”
“จ..จงอิน อ๊า เร็วๆหน่อย อ๊ะ!”
กายใหญ่เร่งขยับเข้าออกช่องทางให้เร็วขึ้น
เรียกเสียงครางกระเส่าแว่วให้ได้ยินเป็นพักๆ
ก่อนที่คยองซูจะเป็นฝ่ายพลิกกายขึ้นมานั่งคร่อมตักแกร่งแทนแล้วขย่มสะโพกของตนบดเบียดลงไปอีก
“อา อื้ออ อ๊า~ จงอิน อ๊า”
คนตัวเล็กครางลั่น
ยามเมื่อแท่งรักเสียดสีกับจุดกระสันของตน
สองกายเริ่มบดเบียดขยับสวนกันอย่างเป็นจังหวะ มือใหญ่ไล่คลึงไปตามกายบางของอีกคน
ก่อนจะมาหยุดที่ยอดอกสีสวยแล้วใช้นิ้วปัดผ่านหยอกเย้าไปมาแผ่วเบา จงอินใช้มือข้างหนึ่งจับที่แกนกายสีหวานแล้วออกแรงปรนเปรออารมณ์ให้อีกคนได้คลายความคับแน่น
ยิ่งโดนรุกล้ำในทุกส่วนของร่างกายสมองของคยองซูก็เหมือนจะยิ่งขาวโพลน
ยิ่งตอนที่จงอินใช้ปลายนิ้วนวดคลึงบริเวณในทุกส่วนหัว ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนสติกำลังแตกกระเจิงไปถึงไหนต่อไหน
รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่จงอินจับให้ตนเองนอนราบไปกับพื้นพรมเสียแล้ว
กายแกร่งกระแทกกระทั้นดุดันยิ่งขึ้นเมื่อเป็นฝ่ายคุมเกม
เสียงเนื้อกระทบดังก้องในโสตประสาท ปนไปด้วยเสียงครางสุขสมของคนทั้งคู่
บทรักเป็นไปด้วยความร้อนแรงใกล้ถึงขีดสุด หากแต่ก็ต้องเสียหลักเมื่อจงอินกลับหยุดการกระทำทุกอย่างลงเสียดื้อๆ
“หยุด อึก ทำไม?” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันแน่น
ในขณะที่คนด้านบนยกยิ้มราวกับมีเล่ห์เหลี่ยมในใจ
“ขยับเดี๋ยวนี้”
“พี่ต้องสัญญากับผมก่อน”
“สัญญาอะไรของนาย?” คยองซูมองจงอินด้วยความไม่เข้าใจ
ในเมื่อกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันแท้ๆ จะมาหยุดชวนคุยแบบนี้มันเสียอารมณ์แค่ไหน
ไม่รู้บ้างเลยหรือ—
“สัญญาว่าพี่จะเลิกอ่อยคนอื่น เลิกทำตัวง่ายแบบนี้นะครับ”
คำพูดขอร้องกลับให้ความรู้สึกราวกับถูกตบหน้าฉาดใหญ่
ไม่เคยเลย.. ไม่เคยมีคู่นอนคนไหนดูถูกตนได้ขนาดนี้ ทำแบบนี้มันหมายความว่าอะไรกัน สติที่เตลิดไปแสนไกลของคยองซูเริ่มกลับเข้าที่เข้าทางเอาก็ตอนนี้
“ทำไมต้องทำ? ชีวิตฉัน นายมีสิทธิ์อะไรมาวุ่นวาย”
“แล้วที่ผมรุกเข้ามาถึงตรงนี้ยังมีสิทธิ์ไม่มากพออีกหรอครับ”
ปากหยักไม่ได้ว่าเปล่า กลับแกล้งกระแทกแกนกายโดนจุดกระสันในตัวหนึ่งทีจนอีกคนร้องโวยวาย
“อ๊ะ โอ้ย! เจ็บนะ!”
“อะไรกันครับ ไหนพี่บอกให้ผมเอาแรงๆไง” กายแกร่งกระแทกสวนเข้าช่องทางร่างเล็กฉาดใหญ่อีกครั้ง
จนใบหน้าหวาดบิดเหยเกด้วยความเจ็บปวดก่อนจะมองคนบนตัวด้วยสายตาตัดพ้อ
“อ๊า โอ้ย! จงอิน! ปล่อยฉันนะ!” ร่างเล็กพยายามจะขืนตัวออกห่างจากพันธนาการ
หากแต่ติดที่แท่งร้อนของคนตัวสูงยังคาคับแน่นอยู่ในช่องทาง
หากจะเอาออกคงต้องรอให้หมดอารมณ์เสียก่อน
“ไม่ปล่อยครับ
จนกว่าพี่จะรับปาก อีกอย่าง ถ้าพี่หลุดไปได้ พี่จะทรมาณเอานะครับ”
“ฉันยอมช่วยตัวเองวันนี้
ดีกว่าไม่ได้กับใครเลยในวันต่อมา” จงอินกระตุกยิ้มรับคำตอบเสียดแทงนั้น
ไร้ซึ่งความสะทกสะท้านต่อคำต่อว่าที่ถูกพ่นออกมาเป็นชุดเป็นตอนต่อมา ก่อนจะโน้มปากหยักเอ่ยกระซิบชิดริมหูด้วยเสียงทุ้มต่ำจนคยองซูขนลุกซู่
“แต่ถ้าพี่รับปากวันนี้
วันต่อไปพี่ยังมีผมและจะมีผมทุกวันทุกเวลาที่พี่ต้องการ”
“...” คนตัวเล็กนิ่งไปชั่วขณะ
คำด่าที่กำลังจะสำแดงออกมาอีกครั้งถูกกลืนลงคอหอยไปจนหมดสิ้น เหลือแต่เพียงความคิดคำนึงในหัวสมอง
จงอินปล่อยให้คยองซูดั่งน้ำหนักกับเรื่องนี้สักพักก็เอ่ยเค้นเอาคำตอบ
“ว่ายังไงครับคนดี”
“ก็ได้...”
เป็นคำตอบที่น่าพอใจที่สุดที่เคยได้ยินจากปากร่างเล็ก
จงอินกระตุกยิ้มรับก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากชื้นเหงื่ออย่างเอ็นดูคนใต้ร่าง
“ดีมากครับ เด็กดี”
“เรามาเอาจริงกันดีกว่าครับ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงที่ข้างหูก่อนปากหยักจะขบเม้มมันเบาๆ ทำเอาอีกคนสะดุ้งตัวโยนเพราะตั้งตัวรับมือไม่ทัน
“ต..อื้อ! อือ~” ไม่ทันให้ได้เอ่ยอะไรมากความ ปากหยักก็ครอบครองปากสีสดอีกครั้งในคืนนี้
ลิ้นร้อนสอดตวัดต้อนลิ้นเล็กเสียจนมุม น้ำสีใสไหลหยาดเยิ้มออกตามมุมปากสวย ทั้งสองผลัดกันเลียกินราวกับน้ำผึ้งรสเลิศ
ก่อนหน้าคมจะเลื่อนลงซุกไซร้ไปตามซอกคอและแผงอกน่าหลงใหล ในขณะที่มือยังว่างเปล่าเข้ากอบกุมแกนกายเล็กอีกครั้งแล้วรั้งรูดขึ้นลงช้าๆ
“อ๊ะ..จงอิน อ่ะ..ข..ยับสิ อ๊า..”
เสียงหวานสั่นเครือเพราะความเสียวซ่าน
กายบางบิดเร่าเร่งเร้าให้อีกคนขยับกายเข้าหาตนอีกคราเสียที
ขืนยังปล่อยยืดเยื้อแบบนี้คยองซูอาจจะขาดใจตายก่อนก็เป็นได้
“ขอร้องผม ดีๆสิครับ”
“จ..อึ๊ก..จ..จงอิน อ๊ะ ขยับหน่อย..นะอ๊ะ”
จงอินยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเริ่มขยับแกนกายใหญ่คับช่องทางนั่นอีกครั้ง
ขาเล็กถูกจับมาพาดไว้กับเอวหนา พร้อมกับที่ปากหยักพรมขบเม้มไปทั่วบริเวณลำคอ
ตาคู่กลมปรือหรี่ลงยอมรับในแรงปรารถนาของอีกคน
สะโพกแกร่งขยับเข้าออกถี่เร็วเฉียดจุดกระสัน
ริมฝีปากอวบอิ่มร้องครางกระเส่าข้างใบหูอีกคน ยิ่งจุดให้แรงอารมณ์ทะยานขึ้นสูง
รสรักที่ทั้งสองก่อขึ้นแต่ต้นเริ่มเผ็ดร้อนขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางสลับกันอื้ออึ้งปนกันไปกับเสียงภาพยนตร์ที่เดินทางมาถึงบทสรุปสุดท้าย
“อ๊า ร..แรง..
อิกอ้ะ..จ..งอิน อ๊ะ~”
“อื้ม พี่คยองซู
กว้างอีกครับ อ้า”
ตกลงเธอจะเลือกฉันหรือเลือกเขากันแน่
ฉันเลือกคุณค่ะ
“อ่า พี่คยอง อ่าห์...”
“อ๊ะ.. จงอิน อ๊า~”
เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
มือใหญ่เร่งชัดรูดแกนกายสีหวานพร้อมออกแรงขยำเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเริ่มมีน้ำสีใสไหลเล็ดออกมาบ้าง
พร้อมกับใช้แรงทั้งหมดที่ยังพอมีถอนแกนกายใหญ่ของตนออกมาแล้วกระแทกกลับเข้าทางรักเสียเต็มแรงแล้วกระตุกปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในกายบาง
พร้อมกับที่คยองซูกระตุกเกร็งปล่อยสิ่งเดียวกันออกมาจนเลอะตามหน้าท้องแกร่ง และย้อนไปตามเรียวขาสวย
อกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบกระหาย หลังจากใช้เวลาด้วยกันจนหนังจบ
ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอกอบโกยอากาศหายใจเข้าไปทดแทนที่ขาดหาย จงอินคลี่ยิ้มเบาบางมองดูภาพแสนยั่วยวนตรงหน้าอย่างพึงพอใจในผลงาน
ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“หนังจบแล้ว เชิญลูกค้าวีไอพีของผมออกจากโรงด้วยครับ”
“อื้ม” ร่างเล็กหยัดกายขึ้นช้าๆ เพราะความทรมาณที่เป็นผลข้างเคียงหลังกิจกรรมรักๆใคร่ๆ
แขนเรียวเอื้อมไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมลวกๆ เช่นเดียวกันกับจงอิน
“ผมจะอุ้มพี่ออกไปที่รถ หลับตาไว้ก่อนนะครับ” แขนแกร่งช้อนกายบางขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะพาตรงไปยังทางออก
เปลือกตากลมปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อน
หากแต่ในโสตประสาทยังคงได้ยินบทสทนาเกี่ยวกับตนเองจนต้องลอบยิ้มอยู่เนืองๆ
“ลูกค้าเป็นลมหมดสติน่ะครับ ผมกำลังจะพาไปปฐมพยาบาล ไม่ต้องผู้จัดการนะครับพี่
ผมจัดการได้” คนตัวสูงเอ่ยบอกกับพนักงานสาวที่กำลังตื่นตระหนกกับภาพที่เห็น
กระนั้นเธอก็พยักหน้ารับสิ่งที่ถูกกำชับไว้
จงอินคลี่ยิ้มให้เธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกไปยังอาคารจอดรถ
“รถพี่คันไหนครับ?”
“ทะเบียน xxxxxx คันสีดำ” เสียงหวานเอ่ยตอบอย่างงัวเงีย แต่กระนั้นจงอินก็ยังพอฟังออก
เขาล้วงเข้าในกระเป๋ากางของอีกคนแล้วควานหากุญแจรถคันหรูตรงหน้า
แล้วไขเข้าไปวางร่างบางลงที่เบาะข้างคนขับ
“ผมจะพาพี่กลับไปคอนโดผมก่อน
เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ”
#โรงหนังไคซู
อ่านเนื้อเรื่องต่อที่เว็บเด็กดีนะคะ
อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยน้า ลิ้งค์
ส่วนใครที่อยากสกรีมผ่านทวิตก็อย่าลืมแท็ก
#โรงหนังไคซู
ด้วยนะคะ เยิฟ
